Dutch Open Petanca 2022

Maar liefst 60 enthousiastelingen kwamen samen op 12 mei voor het jaarlijkse Petancatournooi. Allemaal keurig op tijd voor de ontvangst met koffie op het zonovergoten, mooi besloten plein van Sant Feliu de Boada.

Het dorpje telt 114 inwoners en heeft vier goede restaurants. Wie zou er niet willen wonen. Verder op dit plein een kleine, eeuwen oude Mozarabische kerk, een van de oudste in de hele regio. Maar daar kwamen we niet voor. Wij wilden de wedstrijd aangaan. De teams werden ingedeeld en de spelregels door de voorzitter opgelezen. Doch het spel, de baanindeling en de puntentelling bleken ingewikkelder dan we dachten.

Om met de woorden van Johan Cruijff te spreken: ‘als je zou willen dat ik het begreep, had ik het wel beter uitgelegd’. Gewoon maar beginnen moeten de meeste spelers hebben gedacht. Immers, ‘je gaat het pas zien als je het doorhebt’.

We begaven ons, al dan niet met een stoel onder de arm, naar de speelbanen. Die waren uitgezet door de winnaar van het vorige toernooi, Ewoud, samen met Frits en Stan. Na een eerste oefenronde was alles duidelijk. Ewoud noteerde de bij elkaar gerolde punten van de verschillende teams op het eindoverzicht. Twee teams die de hoogste score behaalden moesten het tegen elkaar opnemen in de strijd om het kampioenschap. Te weten Ans en Henk van Leverink en Gonda en Joost van der Stelt.

De speelbaan werd met 1.5 m verlengd, niet vanwege de lengte van Henk, maar om de moeilijkheidsgraad enigszins te verhogen.
Tenslotte kwamen Gonda en Joost als winnaars uit de bus. Hun namen zullen prijken op de door Fred Tuijnman vervaardigde wisseltrofee en daarnaast komt hen de eer hen toe om het toernooi voor 2023 te organiseren.

Aansluitend namen we plaats in restaurant Can Dolç voor een gezamenlijke pica pica lunch. Om logistieke redenen van het restaurant – de groep was eenvoudig te groot en er waren te weinig parasols – kon de lunch niet op het terras worden geserveerd en moesten we binnen plaatsnemen. Daar was het ook gezellig aan de lange tafels en de kwaliteit van spijs en drank was er beslist niet minder om. Hansje Saul verhoogde de stemming door op een onlangs door haar aangeschafte lichtgewicht accordeon een Nederlands repertoire te begeleiden. Op het ritme van de muziek gingen we van links naar rechts en er werd vrolijk gezongen. Applaus voor Hansje!

De koffie werd buiten geserveerd; het was een weldaad voor onze oren. Hier werd nog nagepraat en afscheid genomen.

Toen we van het plein en ‘uit Rotterdam vertrokken’ had het Auf wiedersehn goodbye al geklonken.