Fira del Bolet 2024
Het bezoek aan de “Fira del Bolet” op 12 oktober in Llagostera kon weer op veel enthousiasme rekenen. Er hadden zich 40 leden aangemeld, die na de ontvangst welkom werden geheten door voorzitter Roel van Veggel. Wandelcoach Anneke de Vroom en Stan Postmus, organisator van de paddenstoelenlunch, werden bedankt voor hun inzet voor deze dag. Stan gaf een toelichting op het verloop. Voorafgaand aan het sfeer proeven over de leuke markt waren twee wandelingen gepland, een korte van een half uur, een wat langere van een uur onder leiding van onze wandelcoach Anneke de Vroom. Zie hieronder haar verslag.
Welgeteld vijf druppels regen vielen er tijdens het stappen zetten. Dat mag natuurlijk geen naam hebben. We hadden, zoals vaak, weer heel veel geluk bij dit traditionele festijn. Daarna kwam iedereen bijeen op het Plaza Cataluyna om naar de spectaculaire Castellers van San Cristo d’Aro en Laietans de Santa Coloma de Gramanet te kijken, die hun menselijke kasteel bouwden. Werkelijk adembenemend en met name hield men het hart vast toen de jonge ‘spillebenen’ helemaal naar boven klommen.
Vervolgens stond het een ieder vrij om de Fira de bolet, over het gehele dorp uitgestrekt, te bezoeken. Er was een overweldigend aanbod van alle mogelijke soorten paddenstoelen en streekproducten. Met hun inkopen verzamelden de deelnemers daarna in het rustieke Casino om van een paddenstoelenlunch te genieten. Vanwege de grote drukte daarbinnen viel het gezelschap in groepjes uiteen om een tafel te veroveren.
Hoe dan ook was het een vrolijk samenzijn. Natuurlijk keerden we huiswaarts met paddenstoelen naar smaak om thuis te bereiden.
Verslag van de wandelcoach Anneke de Vroom
Het was winderig en best een beetje koud toen we startten. Maar al gauw was de stemming erin en werd er aardig doorgestapt. Al snel na de start werd er gesplitst in uur- en halfuur wandelingen. De half uur lopers begonnen in het bos en we zagen warempel een paar aparte paddenstoelen.Die waren gelijk vastgezet. Na een kleine klim zagen we wat open veld en al gauw kregen we de uurwandelaars in zicht die ons tegemoet kwamen. Zoetjesaan tekende zich toch een verschil in tempo af in onze groep. Er was een klein groepje dat een aardig tempo had en eigenlijk qua sterkte meer bij de uurlopers hoorde. Wachten is dan blijkbaar niet zo leuk. Uiteindelijk was de samenhang in de groep niet meer te handhaven en liepen de “snellen” alvast door naar het dorp terwijl degenen die wat moeizamer liepen daar uitendelijk ook wel kwamen. Dat vond ik jammer, maar uiteindelijk had iedereen toch genoten van een mooie wandeling.
