EuroEconomics Autorally 2023
Mark stond al om 10 voor acht bij mij aan de deur, stipt op tijd. Maar ik stond nog onder de douche!
Wekker was niet afgegaan, …. of ik ben er straal doorheen geslapen, dat kan ook.
Het werd racen dus. Gauw wat kleren aan, huis afsluiten, gympen aan en in de auto. Vijf over acht reden we Santa Cristina uit op weg naar het plaatsje Bescano (ten N/W van Girona) waar de serieuze route van start ging. Ter plekke bleek het restaurant gesloten te zijn maar subsponsor Call Carlos kwam aan met een grote sortering lekkere croissants en ochtend broodjes voor bij de koffie, genoeg voor de bijna honderd enthousiaste deelnemers.
9.30 ging de eerste auto van start. Mark, Helena (kwam er op het laatst gezellig bij), en ik vertrokken als nummer 9. Je begint altijd een beetje onwennig en extra voorzichtig in het begin. Toen we enkele minuten onderweg waren merkte we dat we de derde vraag (reclame bord voor chocolade) al achteloos voorbij waren gereden. Eerste minpuntje! We namen ons voor om nu goed op te gaan letten, al was het een opgewekte geklets en gezelligheid in de auto, er moest toch ge-rallied worden!
Het dorpje van Sant Marti was de eerste stop met een oud kerkje waar we even rond moesten snuffelen om een paar verborgen bezienswaardigheden te vinden. Hoeveel hoefijzers hingen er nu boven de kerkdeur? Moesten we de afgevallen ijzers ook tellen? Of niet? De route bracht ons binnen korte tijd door mooi, oneindig berggebied over slingerende wegen naar een klein kapelletje met adembenemende vergezichten over de groene valleien tot aan de zee. ……Was dit de baai van Rosas die we zagen? Één van de vragen……..? Het leek wel of we op de top van de wereld waren, de schoonheid van de Catalaanse natuur aan onze voeten. Hier hebben we de ongereptheid van de natuur, de strak blauwe hemel, alle schakeringen groen van de uitgestrekte bergen, en de enigszins wazige, grijs/ blauwe zee in de verte mogen bewonderen, zittend op een houten bankje met een uitstekend kopje koffie. Heerlijk!
Maar de reis moest verder. Weer glooiende wegen, heuvels op en neer, naar links en naar rechts door de mooie natuur van de majestueuze bomen, langs dikke varens in de berm ,………..We hebben zelfs eekhoorntjes gezien die voor de auto de weg over rende. Zo mooi.
Onze volgende stop was het beeldschone historisch bergstadje, Rupit. Dit stadje licht slechts 98 KMS vanaf Barcelona en is een geliefd toevluchtsoord voor toeristen in de warme Spaanse zomer. Het blijft hier namelijk altijd redelijk koel. Er is veel te zien, vooral de oude stenen huisjes, met zorg geconserveerd en daterend vanuit de 16e tot 18e eeuw. Ook oude bruggen, watervallen en kerkjes. Hier hadden we graag nog ietsje langer willen rond neuzen.
Na Rupit volgde we een lange, bochtige weg naar het Panta de Sau, een bekend stuwmeer. Alarmerend was hoe laag het water stond. Zo laag dat het hele kerkje, en het stukje land waar het op staat, volledig droog stond. Als het water op normale hoogte staat is alleen het topje van het kerktorentje net boven het niveau van het water zichtbaar. Ooit stond hier het dorpje van Santa Roma de Sau dat moest wijken voor de aanleg van het waterreservoir in 1962.
Ongeveer op deze plek begon Mark wel een beetje onrustig te worden want hij had niet gerekend op het aantal kilometers dat we uiteindelijk zouden rijden in berggebied. Scherp uitgerekend zouden we het nog net kunnen redden mits er een benzinepomp in zicht zou komen. Uiteindelijk in de buurt van Vic besloten we (als team) het zekere voor het onzekere te nemen en toch maar van de rallyroute af te wijken naar Vic waar we vast een benzinepomp zouden vinden. Het was maar goed ook! Mark had zich heel erg ingehouden voor ons, want toen de pomp in de benzine tank ging hadden we precies nog 8 Km op de teller te gaan!! Daarna zijn we opgelucht en gerustgesteld naar het eindpunt gereden, ……..
‘Restaurant El Moli de Les Pipes’, liefelijk onder de bomen gelegen ‘in the middle of nowhere’. Beautiful. Bij de prijsuitreiking bleken Wicky en Peter Brans dit jaar de winnaars te zijn. Proficiat.
Daarna lekker gegeten met elkaar om vervolgens vrolijk en tevreden naar huis te rijden.
Het was een prachtige rit, schitterend weer, geweldig gezelschap.
We hebben genoten.
Mark – Helena – Honnie